طراحی بخش بستری زنان در بیمارستان باید با توجه به نیازهای فیزیکی، روانی و عاطفی بیماران و همراهان آن‌ها انجام شود. این بخش به دلیل ویژگی‌های خاصی که دارد، باید محیطی امن، آرام و قابل دسترسی فراهم کند که بهبود و درمان بیماران را تسهیل نماید. در ادامه به الزامات و زیر‌فضاهای اصلی طراحی این بخش می‌پردازیم:
1. تأمین حریم خصوصی:
• اتاق‌های بستری باید طوری طراحی شوند که حریم خصوصی بیماران به‌خوبی رعایت شود. استفاده از اتاق‌های تک‌نفره یا دو‌نفره با پرده‌ها یا دیوارهای جداکننده برای حفظ این حریم ضروری است.
• پرده‌ها یا پارتیشن‌های متحرک نیز می‌توانند به این منظور در اتاق‌ها نصب شوند.
2. محیط آرام و حمایتی:
• رنگ‌بندی ملایم و طراحی آرامش‌بخش می‌تواند اضطراب بیماران را کاهش دهد. استفاده از رنگ‌های گرم و دلپذیر، مانند طیف‌های روشن سبز، آبی یا کرم، پیشنهاد می‌شود.
• نورپردازی طبیعی و تهویه مناسب به ایجاد محیطی آرام کمک می‌کند و بهبودی را تسریع می‌بخشد.
3. دسترسی به مراقبت‌های پزشکی:
• اتاق‌ها باید به سیستم‌های احضار پرستار مجهز باشند تا بیماران بتوانند در هر زمان که نیاز داشتند با کادر درمانی ارتباط برقرار کنند.
• اتاق‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که دسترسی سریع پرسنل به بیماران ممکن باشد و تجهیزات پزشکی مورد نیاز نیز در نزدیک‌ترین محل ممکن قرار گیرد.
4. راحتی و رفاه همراهان:
• در بیشتر موارد، همراهان بیماران در بخش بستری زنان حضور دارند. بنابراین، وجود فضاهای کافی برای استراحت همراهان در اتاق‌ها ضروری است. صندلی‌های تاشو یا تخت‌های کوچک برای استراحت همراهان می‌تواند کمک‌کننده باشد.
• فضاهایی مثل کافه‌تریا و اتاق‌های استراحت عمومی برای همراهان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
5. ایمنی و کنترل عفونت:
• به دلیل حساسیت بالای بیماران، کنترل عفونت یکی از نکات کلیدی است. استفاده از مواد مقاوم و ضد عفونی‌کننده در سطوح، کف‌پوش‌ها و دیوارها ضروری است.
• سیستم‌های تهویه هوا باید به‌گونه‌ای باشند که جریان هوا کنترل شده و به دور از انتقال عفونت باشد.
6. فضاهای انعطاف‌پذیر:
• طراحی فضاهایی که امکان تغییر و انعطاف‌پذیری برای سازگاری با نیازهای مختلف را داشته باشد، از اهمیت زیادی برخوردار است. این فضاها می‌توانند در مواقع خاص به‌سرعت برای مراقبت‌های ویژه تجهیز شوند.
1. اتاق‌های بستری:
• اتاق‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که علاوه بر رعایت حریم خصوصی، دسترسی به تجهیزات پزشکی و پرستاری نیز آسان باشد. تخت‌های برقی، سیستم احضار پرستار، میزها و صندلی‌های راحت باید به‌طور استاندارد وجود داشته باشد.
• هر اتاق باید دارای سرویس بهداشتی خصوصی و فضای کافی برای همراهان باشد.
2. اتاق‌های مراقبت ویژه (ICU):
• اگر بیمارانی به مراقبت‌های ویژه نیاز داشته باشند، اتاق‌های ویژه‌ای با تجهیزات پزشکی پیشرفته باید در بخش تعبیه شود. این اتاق‌ها باید از نظر ایمنی، دسترسی به تجهیزات و پرسنل درمانی بسیار کارآمد باشند.
3. اتاق‌های معاینه و درمان:
• فضاهایی برای معاینه روزانه یا درمان‌های موقتی باید در نظر گرفته شود که از اتاق‌های بستری مجزا باشند. این اتاق‌ها باید به تجهیزات لازم برای معاینه سریع مجهز باشند.
4. سالن انتظار و استراحت همراهان:
• همراهان بیماران باید امکان استراحت در فضایی جداگانه داشته باشند. سالن انتظار با صندلی‌های راحت و امکانات رفاهی مثل آب‌سردکن، دستگاه‌های نوشیدنی گرم و اینترنت، ضروری است.
5. سرویس‌های بهداشتی و حمام:
• هر اتاق باید مجهز به سرویس بهداشتی خصوصی با امکاناتی برای دسترسی آسان باشد. سرویس‌ها باید طوری طراحی شوند که بیماران با مشکلات حرکتی نیز به‌راحتی از آن‌ها استفاده کنند.
• حمام‌های بخش باید به گونه‌ای طراحی شوند که بیماران بتوانند با کمترین کمک از آن‌ها استفاده کنند، از جمله استفاده از دستگیره‌ها و صندلی‌های حمام مخصوص.
6. ایستگاه پرستاری:
• ایستگاه پرستاری باید به‌طور مرکزی قرار گیرد تا پرسنل بتوانند به‌راحتی به تمامی اتاق‌ها دسترسی داشته باشند. همچنین باید به تجهیزات اورژانسی و سیستم‌های مانیتورینگ مجهز باشد.
7. اتاق‌های ایزوله:
• اتاق‌های ایزوله برای بیمارانی که نیاز به مراقبت‌های خاص دارند یا دارای بیماری‌های عفونی هستند، باید با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و عفونی طراحی شوند.
طراحی بخش بستری زنان باید با توجه به نیازهای خاص این بیماران، از جمله حریم خصوصی، راحتی، ایمنی و دسترسی آسان به مراقبت‌های پزشکی انجام شود. استفاده از طراحی‌های مدرن و کارآمد می‌تواند تأثیر بسزایی در بهبود سریع‌تر بیماران و افزایش رضایت آن‌ها از خدمات بیمارستانی داشته باشد.
